کتاب ده‌هزار کلمه درباره‌ی سکوت

شقایق ترازی گفت:

مرسی از دوستانی که وقت و انرژیتونو واسه این کتاب گذاشتید:
سخن دوم:اغازوپایان خوبی داشت،موضوع داستان چون حالت نوستالژی و اشنا با ذهن من داشت اشک من را جاری کرد.
سخن سوم:نظر من را جلب کرد،بسیار عالی و تحسین برانگیز.
سخن پنجم:هم موضوع هم قلم نگارش بسیار عالی و تحسین برانگیز بود.
سخن هفتم(سکوت در یوگا):موضوع این قسمت برای من بسیار اشنا و جذاب بود ممنون،ولی به نظرم بیشتر وبهتر می شد رو این قسمت کار کرد.
سخن هشتم:همه چیز عالی توصیف شده بود،واقعا سبک نوشتن برازنده این موضوع بود،یکی از قسمت های جذاب این کتاب برای من بود.🙌
سخن نهم:خودت را بشناس ! زیرا زندگی ازموده نشده ارزش زیستن نداردو سکوت راهی است برای ازمودن خود.
جمله کوتاه بود ولی بسار تاثیر گذار،همین طور موضوع.
سکوت بودن است:قلم ساده،روان و واضح.
در کل خیلی لذت بردم ،ممنون.🙌🌺

الهام زرگرزاده گفت:

آیا تاکنون به این نکته توجه کرده اید که چرا خدواند میفرماید

ولسانا و شفتین

زبان را در دهان و بین دو لب انسان قرار داده است؟ آری شاید یکی از حکمت های مهم آن این است که بعضی از اوقات آدمی با بستن لبانش

حداقل ۲۰ ثانیه تفکر کند و بعد سخن گوید از اینرو بسیاری از سخنان را بر زبان نمیاورد، گویی زبان دربند لبان زندانی است.
قدیمی ها می گفتند انسان باید شترگلو باشد یعنی هر حرفی را بارها در گلویش بیاورد ولی تا مطمئن نشده بر زبان نراند.           بسیاری از انسانها بسیار سخن گفته و نسنجیده حرف می‌زنند، گویا اصلا برایشان اهمیتی ندارد که چه می گویند و آیا این سخنان گناهی به همراه ندارد….     
    متاسفانه بیشتر گناهان انسان گناهان زبانی است. چه خوب است که گاهی هم از الماس سکوت،  قلب را صیقل دهیم و برای سخن گفتن از عقل بهره ببریم و هر کلامی را منعقد نکنیم همان طور که امام علی علیه السلام در روایتی می فرمایند:( آن که کلامش زیاد باشد لغزشش زیاد خواهد شد ، وقتی لغزشش زیاد شد حیاء ش  کم میشود وقتی حیاءش کم شود ورعش کم میشود وقتی ورعش کم شود قلبش میمیرد وقتی قلبش بمیرد وارد دوزخ میشود .)  

بله، بدیهی است که سخن زیاد،اشتباهات زیاد هم به همراه دارد، پس پسندیده است که هم سخن نیکو بگوییم و هم نیکو سخن بگوییم. البته بهتر است موقعیت شناس باشیم . مثلا آیا این درست است که بعضی افراد در موقعیت های حساس سکوت می کنند؟ برای نمونه برای دختری خواستگار می آید و با وجود اینکه به این امر ناراضی است بازهم حجب و حیا مانع سخن گفتنش می شود و سکوت بیجا بعدا یک عمر پشیمانی برایش در پی دارد. پس یکی از مهمترین نکات این است که بدانیم چه وقت سخن بگوییم و چه وقت خاموش باشیم. به قول سعدی:« دو چیز طیره عقلست دم فروبستن به وقت گفتن، و گفتن به وقت خاموشی