چتر امن نوشتن

زندگی امروزه‌ی ما، پر از موقعیت‌های استرس‌زا و زمینه‌ای برای اضطراب درونی است. بغیر از مشکلات فردی و خانوادگی که برای همه کم وبیش می‌آید، دنیای اطلاعات، اصولا سلب آرامش، و اضطراب را برای همه به همراه دارد.
وقتی آدم در شبکه‌های اجتماعی می‌گردد،اطلاعات مختلف، در هرزمینه‌ای و از همه‌ی نقاط دنیا، ظرف چند ثانیه به مغز، هجوم می‌آورد.
بعضی خوشحال کننده و بعضی تاسف‌آورند. وقتی پس از چند دقیقه پشت سر را نگاه می‌کنیم، لحظاتی را می‌بینیم که ظرف چند ثانیه از اوج خنده به گریه رسیده‌ایم.
بار این احساسات زودگذر، اقناع نشدن و سنگین وناتمام، روح آدمی را، کم کم مجروح می‌کند. اطلاعات ناراحت کننده در ذهن می‌مانند و حال آدم را برای مدتها می‌گیرند و در انتها روحی خسته و ناراضی و ناتمام از چنین فضایی بیرون می‌زند.
از طرفی مشکلات زندگی، بیماری‌ها، ناکامی‌ها، مرگ عزیزان، فقر و هزار مشکل دیگر مثل تارهای عنکبوت مغز ادم را احاطه می‌کند و شاید گاهی حتی نمی‌گذارد آنسان تصمیمی تازه و مفید برای برون رفت از مشکلاتش پیدا کند.
درمقابل این ناآرامی و سردرگمی چه باید کرد؟ چطور می‌شود در چنین فضایی به آرامش رسید و در سایه‌ی چتر امن آن، با مشکلات، واقع بینانه عمل کرد و‌به نتیجه‌ای دلپذیر رسید.
من نوشتن را به شما پیشنهاد می‌کنم.
و تنها راستی‌آزمایی ادعای من امتحان کردن اینکار است.
خود من، در اوج ابتلا به بیماری کرونا، و عوارض روحی قرنطینه، با نوشتن مشکلاتم را حل کردم.
مشکلات سوگ مادرم را بعد از رفتن‌اش و‌حتی فبل از آن در جریان بیماری‌اش و روزهایی که بخاطر ابتلا به بیماری کرونا نمی‌توانستم پیش او بروم را با روش‌های مختلف نوشتن، به سلامت گذراندم‌.
رسوبات برجای مانده از خاطرات تلخ گذشته را که همیشهدسر به زنگاه ناراحتی‌ها، هم‌زده و تازه می‌شد و جلویم رژه می‌رفت و شکنجه‌ام می‌داد با نوشتن از بین بردم.
بله، انسان بالقوه توانایی‌های زیادی دارد، درست است که بعضی مشکلات کوه را هم آب می‌کند. اما انسان کوه نیست، انسان است. کوه نتوانست امانت خدارا تحمل کند و متلاشی شد، ولی انسان توانست، و انسان در هر شرایطی می‌تواند دوباره خود را بازیابی کند و خانه‌ی ویرانش را از نو بسازد .
شاهد حرف من زیاد است، انسانهای باقیمانده از زلزله، جنگ، بمباران حتی بمب اتمی، و هزاران نمونه‌ی دیگر.اینها به زندگی خود ادامه دادند، نمی‌گویم مشکلی نداشتند اما ادامه دادند.
البته که همه‌ی این انسانها با نوشتن مشکل خود را حل نکرده‌اند و راههای زیاد دیگری هم وجود دارد.
مزیت نوشتن در شرایط سخت، کمک به همین بازیابی خود انسان از خود است.
نوشتن فرصت دوباره نگاه کردن می‌دهد.
نوشتن فرصت از بالا نگاه کردن به مشکلات را می‌دهد.
با نوشتن روبروی خودمان می‌نشینیم و به حرفهای خودمان گوش می‌دهیم‌. صدای درونمان که همیشه خفه‌اش کرده‌ایم را می‌شنویم. با خودمان، قضایا را سبک سنگین می‌کنیم. و لایه‌های پنهان خودمان را که هیچوقت به آنها نپرداخته ایم، پیدا می کنیم. البته که مشاوران و درمانگران هم نقش اساسی در این سیر و برنامه دارند، اما نوشتن یک راه درمانی و کمک دهنده است.
همانطور که گفتم که باید امتحان کنید